วันพฤหัสบดีที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2552



ภาพนี้น่าสงสัยว่ากระต่ายแสนรู้พูดอะไร สงสัยว่ากำลังบอกทางแก่สาวที่หลงทางเหมือนชีวิตของคนหลายๆคนในตอนนี้ บางคนหลงทางมาตลอดชีวิต จนแก่ก็ยังไม่รู้เป้าหมายในชีวิตของตัวเอง ว่าสิ่งที่เป็นสิ่งที่เป็นจริงของชีวิตคืออะไร บางคนอาจคิดว่าการเรียนจบ การทำงานได้เงินมากๆ การมีคู่ชีวิตที่ดี เป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิต แต่สุดท้ายของสุดท้ายก็คือไม่มีอะไรที่เราจะนำติดตัวเราไปได้ บางศาสนาว่าเรานำไปได้แต่ความดี ความชั่ว แต่ไม่มีใครสามารถยืนยันเรื่องนี้ได้ ตายไปไม่เห็นมีใครกลับมาบอกเราสักที แต่ถ้ามาจริง I am phu คงเปลี่ยนคำถาม ไม่สนใจถามเรื่องเป้าหมายในชีวิต แต่จะเปลี่ยนมาถามเรื่องตัวเลขให้เหมือน มนุษย์มนา คนอื่นๆเขาคงเข้าบรรยากาศมากกว่า สำหรับ I am phu มีเป้าหมายในชีวิตแค่ใกล้ๆในตอนนี้ก็แต่เขียนblog ให้ผู้อ่าน อ่านแล้วเข้าใจในความคิดก็ok

วันพุธที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

การ์ตูน



รูปการ์ตูนน่ารักเห็นอยู่เลยอยากนำมาประดับ blog ตอนเด็กมีการ์ตูนอยู่ไม่มาก การ์ตูนไทยเห็นก็มีแต่ ขายหัวเราะ การ์ตูนญี่ปุ่นเห็นแต่ยอดมนุษย์ แคนดี้ เรื่องนี้สุดโปรดของ i am phu ชอบการ์ตูนญี่ปุ่นที่ตาโตๆๆๆๆ ถึงตอนนี้ส.ว.แล้ว ดูการ์ตูนก็ชอบมากอยู่ เพียงแต่ไม่ค่อยว่างอ่าน รู้สึกว่าพัฒนาไปเยอะมากๆ ของไทยเราก็มีเยอะ เกี่ยวกับประวัติบุคคลสำคัญ หรือเรื่องเกี่ยวกับพุทธประวัติ เห็นแล้วต้องบอกว่าสวยมาก วันหลังจะนำมาเขียนให้อ่านอีก

วันอังคารที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

blog ของเพื่อนเพื่อน



blog ของเพื่อนๆ



http://nanwat.blogspot.com/ คุณนัน




http://sirimatzee.blogspot.com/ พี่แซลลี่


ความสนใจใหม่


วันนี้เกิดความคิดใหม่ๆ เกี่ยวกับเรื่องศาสนา สนใจในเรื่อง '' สังโยชน์ " ว่าเป็นอย่างไร ฟังดูแปลกด้วยภาษา สงสัยว่าบาลี หรือ สันสกฤต รู้มาว่าเป็นเครื่องร้อยรัดให้ทุกคนตกอยู่ หลงใหล และพึงพอใจ ที่จะเกิดเป็นมนุษย์ ที่จริงการเกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นสิ่งที่ดี อย่างน้อยก็ดีกว่าเป็นตัวอื่นๆ(แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว) ได้ทำบุญได้เที่ยว อย่างรูปข้างๆนี้ ผ่านมานานแต่ดูแล้วได้บรรยากาศวัดวัด ถ้าอยู่นานไปคาดว่าน่าจะระลึกชาติได้ คิดไปเอง แต่ก็เข้าทีเหมือนกัน (เป็นเจ้านางก็น่าสนใจ กลัวนึกได้ว่าเป็นนางทาสชื่อเย็นซะนี่) ยังไงก็กลับไทยดีกว่าค่ะ

วันจันทร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ท่องไปในเขมร



ไปเที่ยวเขมรมา เป็นรูปที่ไปนานหลายปีแล้ว เห็นแล้วคิดว่าเท่ห์ เก๋ ซะ แต่อย่างว่าของอย่างนี้แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน เหมือนคำพูดที่ว่า "มองแม่น้ำสายเดียวสี่มุมมอง" หรือก็คล้ายๆกับคนตาบอดหลายๆคนคลำช้าง หลังจากคลำดูต่างก็บอกรูปร่างช้างต่างๆกัน เหมือนความคิดเห็นของคนไทยในพ.ศ.2552นี้ มีหลากสีหลากสันต่างๆกัน แต่ก็รวมๆกันเป็นประเทศไทย แต่ขอบอก i am phu ชอบสีรุ้งค่ะ